Trzydzieści srebrników to niewielka suma, ok. 324 g srebra. Za ich wartość Judasz mógł kupić parę sandałów lub litr oliwy. Tyle wart był niewolnik w czasach Mojżesza, kiedy to spisano Prawo obowiązujące Izraelitów. Kiedy więc czytamy ten fragment Ewangelii musimy mieć świadomość za jak niewielką cenę został sprzedany Jezus. Judasz potraktował go jak niewolnika, jak swoją własność. W ten sposób spełniły się starotestamentalne proroctwa mówiące o Mesjaszu zapisane w Księdze proroka Zachariasza. Tam Bóg żali się, że w oczach Izraelitów Bóg ma tak niewielką wartość.

Dziś zadajmy sobie pytanie jaką wartość w moich oczach ma Bóg? Dokładnie pokazuje to nasza codzienność, kiedy wybieramy serial telewizyjny zamiast modlitwy, chwile przyjemności i rozrywki zamiast lektury Pisma św. Może prawdą jest, że wartość Boga w naszych życiu jest o wiele niższa niż tandeta, którą nabywamy, aby zaspokoić egzystencjalne żądze. To smutne, ponieważ może się okazać, że wcale nie jesteśmy lepsi od Judasza - sprzedając Jezusa za cenę czasu spędzonego na Netflix’ie lub zmarnowanego na szukaniu szczęścia w przyjemnym i komfortowym życiu.

Najsmutniejsze jest jednak to, że o prawdziwej wartości 30 srebrników dowiemy się dopiero w godzinie śmierci. Niestety w przedsionku wieczności nie ma kantora, w którym owe srebrniki moglibyśmy wymienić na miłość, która jest jedyną walutą obowiązującą w niebie. Judasz cisnął srebrnikami w arcykapłanów, czyniąc z nich symboliczną ofiarę dla Boga. Lecz również dla niego było już za późno. Kupiono za nie kawałek ziemi, aby grzebać w niej zmarłych. Pieniądze za krew stają się przyczyną śmierci wielu ludzi. Grzech ciągnie za sobą kolejne grzechy. Ten łańcuch może przerwać jedynie śmierć Chrystusa i nasze w niej zanurzenie.