Dzisiejsze wspomnienie Niepokalanego Serca Najświętszej Maryi Panny jest konsekwencją wczorajszej uroczystości Najświętszego Serca Pana Jezusa. Serce Matki jest blisko serca Syna także w liturgicznej celebracji.  

Z biegiem czasu sens przeżywanych wydarzeń staje się bardziej zrozumiały. Dlatego serce jest dobrym miejsce przechowywania wspomnień. Doświadczyła tego Maryja, która rozważała Boże dzieła, począwszy od wydarzeń w Nazarecie, aż po Golgotę i trwanie ze wspólnotą uczniów na modlitwie w wieczerniku.

Jezus, zostając jako dwunastolatek w jerozolimskiej świątyni nie zgubił się. Był tam, gdzie być powinien. Maryja z Józefem szukają nie tylko Jezusa, ale również własnego miejsca w historii zbawienia. Odnalezienie Jezusa to finał poszukiwania siebie samych.

I my mamy szukać Jezusa, aby odnaleźć sens życia i szczęścia, które przychodzi przy okazji odnalezienia Boga. Najgłębszego sensu i radości nie znajdujemy samodzielnie, lecz możemy być przez Niego odnalezieni. Świat żyje w smutku, ponieważ szuka radości, a ona jest skutkiem ubocznym odnalezienia Boga.