Przysłowia kryją wiele mądrości. Znamy je i w różnych okolicznościach używamy. Choćby to: „Kto pyta nie błądzi”. Pytania towarzyszą nam na każdym etapie życia. Szukanie odpowiedzi świadczy o zainteresowaniu światem, ludźmi i Bogiem. Ważne jednak kogo i o co pytamy. A także, czy jesteśmy gotowi dostosować życie do otrzymanej odpowiedzi.

W całym Piśmie Świętym spotykamy wiele pytań i odpowiedzi. Pojawiają się one w dialogu między Bogiem a człowiekiem. Raz Bóg jest pytanym, innym razem jest pytającym, a człowiek pytanym.

Dzisiejsza Ewangelia zawiera kilka pytań. Arcykapłani, uczeni w Piśmie i starsi, zbliżając się do Jezusa nauczającego w świątyni pytają: „Jakim prawem to czynisz? I kto Ci dał tę władzę, żebyś to czynił?”. Jezus znając ich serca nie spieszy się z udzieleniem odpowiedzi. Ostatecznie nawet jej nie udziela. Jest to spowodowane brakiem szczerości w sercach rozmówców. Postawa koniunkturalizmu i zakłamania sprawia, że dialog jest niemożliwy.

Mamy większą wiedzę na temat Jezusa od dzisiejszych rozmówców. Wiemy jakim prawem nauczał i czynił znaki. Oby ta wiedza nie pozostała na poziomie teorii, a ludzka opinia nie paraliżowała nas lękiem przed daniem świadectwa prawdzie.