6
czerwca
czwartek
Dzień Powszedni albo wspomnienie św. Norberta, biskupa
Rok liturgiczny: B/II
Pierwsze czytanie:
2 Tm 2, 8-15
Psalm responsoryjny:
Ps 25 (24), 4-5. 8-9. 10 i 14 (R.: 4b)
Werset przed Ewangelią:
2 Tm 1, 10b
Ewangelia:
Mk 12, 28b-34

Patroni:

  • św. Norbert,
  • św. Artemiusz i Paulina,
  • św. Bessarion,
  • św. Ceratius,
  • św. Eustorgiusz,
  • św. Iarlathus,
  • św. Klaudiusz,
  • św. Aleksander,
  • św. Hilarion,
  • św. Kolman,
  • bł. Falco,
  • św. Gilbert,
  • bł. Bertrand,
  • bł. Wawrzyniec z Villamagna,
  • bł. Wilhelm Greenwood,
  • św. Marcelin Champagnat,
  • bł. Rafał Guízar Valencia,
  • bł. Józef Innocenty Guz

Pierwsze czytanie

2 Tm 2, 8-15
Czytanie z Drugiego Listu Świętego Pawła Apostoła do Tymoteusza

Najmilszy:

Pamiętaj na Jezusa Chrystusa, potomka Dawida. On według Ewangelii mojej powstał z martwych. Dla niej znoszę niedolę aż do więzów jak złoczyńca; ale słowo Boże nie uległo spętaniu. Dlatego znoszę wszystko przez wzgląd na wybranych, aby i oni dostąpili zbawienia w Chrystusie Jezusie, wraz z wieczną chwałą.

Nauka to godna wiary: Jeżeli bowiem z Nim współumarliśmy, z Nim także żyć będziemy. Jeśli trwamy w cierpliwości, z Nim też królować będziemy. Jeśli się będziemy Go zapierali, to i On nas się zaprze. Jeśli my odmawiamy wierności, On wiary dochowuje, bo nie może się zaprzeć siebie samego.

To wszystko przypominaj, dając świadectwo w obliczu Boga, byś nie walczył o same słowa, bo to się na nic nie zda, chyba tylko na zgubę słuchaczy. Staraj się, byś sam stanął przed Bogiem jako godny uznania pracownik, który nie przynosi wstydu, trzymając się prostej linii prawdy.

Psalm responsoryjny

Ps 25 (24), 4-5. 8-9. 10 i 14 (R.: 4b)
Naucz mnie chodzić Twoimi ścieżkami

Daj mi poznać Twoje drogi, Panie, *
naucz mnie chodzić Twoimi ścieżkami.
Prowadź mnie w prawdzie według swych pouczeń, *
Boże i Zbawco, w Tobie mam nadzieję.

Naucz mnie chodzić Twoimi ścieżkami

Dobry jest Pan i łaskawy, *
dlatego wskazuje drogę grzesznikom.
Pomaga pokornym czynić dobrze, *
uczy ubogich dróg swoich.

Naucz mnie chodzić Twoimi ścieżkami

Wszystkie ścieżki Pana są pewne i pełne łaski *
dla strzegących Jego praw i przymierza.
Bóg powierza swe zamiary swoim czcicielom *
i objawia im swoje przymierze.

Naucz mnie chodzić Twoimi ścieżkami

Werset przed Ewangelią (Alleluja)

2 Tm 1, 10b
Alleluja, alleluja, alleluja

Nasz Zbawiciel, Jezus Chrystus, śmierć zwyciężył,
a na życie rzucił światło przez Ewangelię.

Alleluja, alleluja, alleluja

Ewangelia

Mk 12, 28b-34
Słowa Ewangelii według Świętego Marka

Jeden z uczonych w Piśmie podszedł do Jezusa i zapytał Go: «Które jest pierwsze ze wszystkich przykazań?»

Jezus odpowiedział: «Pierwsze jest: „Słuchaj, Izraelu, Pan Bóg nasz jest jedynym Panem. Będziesz miłował Pana, Boga swego, całym swoim sercem, całą swoją duszą, całym swoim umysłem i całą swoją mocą”. Drugie jest to: „Będziesz miłował swego bliźniego jak siebie samego”. Nie ma innego przykazania większego od tych».

Rzekł Mu uczony w Piśmie: «Bardzo dobrze, Nauczycielu, słusznie powiedziałeś, bo Jeden jest i nie ma innego prócz Niego. Miłować Go całym sercem, całym umysłem i całą mocą i miłować bliźniego jak siebie samego znaczy daleko więcej niż wszystkie całopalenia i ofiary».

Jezus, widząc, że rozumnie odpowiedział, rzekł do niego: «Niedaleko jesteś od królestwa Bożego». I nikt już nie odważył się Go więcej pytać.

Jeżeli chcesz, aby codzienne czytania były dostępne na Twojej stronie, umieść w niej następujący kod:

Wybierz dzień:

Droga do prawdziwego szczęścia

ks. Przemysław Krakowczyk ks. Przemysław Krakowczyk

Droga do prawdziwego szczęścia   Public Domain Pictures / pexels.com

Pytanie o to, które z przykazań jest najważniejsze w istocie rzeczy jest pytaniem o to co w moim życiu powinno być najważniejsze, o istotę życia ludzkiego. Zabiegani wokół gąszczu spraw i problemów, zaaferowani robieniem kariery i zdobywaniem kolejnych sukcesów zawodowych, społecznych i finansowych, możemy zagubić to co jest najistotniejsze – miłość.

Od miłości wszystko się zaczyna i do miłości ostatecznie zmierza. Oczywiście można miłość zaprzedać za szklanicę poklasku, społecznego uznania, za łyżkę mętnego i krótkoterminowego sukcesu. Miłość jest tak cennym skarbem, że – jak pisze autor Pieśni nad pieśniami – „Jeśliby kto oddał za miłość całe bogactwo swego domu, pogardzą nim tylko” (Pnp 8,7b). Miłość Boga do mnie jest cenniejsza niż całe bogactwo tego świata.

Jeden akt miłości względem Boga znaczy o wiele więcej niż jakiekolwiek dary, całopalenia, ofiary i modlitwy czynione bez miłości. Każdy akt pobożności, który nie wypływa z kochającego serca jest bez wartości. To miłość nadaje sens naszemu życiu i działaniu. Miłość sprawia, że nasze życie znajduje się na właściwych torach. Uczmy się kochać Boga całym, niepodzielnym sercem, a drugiego człowieka jak siebie samego. Jedynie ta droga wiedzie do prawdziwego szczęścia.