Dzisiaj w uroczystość Piotra i Pawła jesteśmy świadkami dialogu Jezusa z uczniami w okolicach Cezarei Filipowej. To swoisty egzamin ze znajomości Jezusa. Ale skoro i my należymy do Jego uczniów, to na zadane pytania także mamy odpowiedzieć. Jezus zatem nie tyle pyta, za kogo ludzie kiedyś Go uważali, ale za kogo uważają Go dziś. Odpowiedź można udzielić badając opinię publiczną na temat Jezusa. Ważniejsze jest drugie pytanie: "a wy, za kogo mnie uważacie?" Nie wystarczy odpowiedzieć teoretycznie, nawet jeśli użyjemy prawdziwej katechizmowej definicji. Ta odpowiedź wymaga zaangażowania osobistego.

Kim jest dla mnie Jezus? Piotr udzielił odpowiedział w imieniu własnym oraz apostołów: "Ty jesteś Mesjasz, Syn Boga żywego". Jezus stwierdził, że to nie jest odpowiedź z pochodząca od samego Piotra. Ojciec mu to objawił. A kim jest dla mnie Jezus Chrystus? Czy Go znam, czy autentycznie spotkałem Go w moim życiu?

Łatwo przyznać się do Jezusa, kiedy jesteśmy we wspólnocie z innymi, z tymi którzy mają taki sam, albo przynajmniej podobny system wartości. Trudniej jest wyznać wiarę, gdy jesteśmy sami. Również tego doświadczył apostoł Piotr, kiedy w Wielki Piątek był pytany o znajomość z Jezusem. Wtedy trzykrotnie zaparł się Mistrza. Jezus Chrystus nigdy z człowieka nie rezygnuje. Nie zrezygnował z Piotra. Później także zawalczył o zbawienie Szawła, którego życiowy przełom zaczął się od osobistego spotkania ze Zmartwychwstałym Panem.

Jezus dziś nam zadaje pytanie: Kim jestem dla ciebie? Nie wystarczy, aby umysł zaangażował się w udzielenie odpowiedzi. Potrzeba serca i życia. Nie wystarczy znać Chrystusa po imieniu, ale trzeba Go jeszcze pokochać. "Panie, Ty wszystko wiesz, Ty wiesz, że Cię kocham" - taka była odpowiedź Piotra na pytanie Jezusa o miłość? Paweł odpowiedział podobnie. Obydwaj Apostołowie potwierdzili swoje odpowiedzi oddając życie za Jezusa.