Jezus jako chłopiec - nauczający

bp Jan Szkodoń Otoczmy troską życie ISBN: 978-83-61533-95-5 wyd.: Wydawnictwo PETRUS 2010

Wybrane fragmenty Wprowadzenie Chcę być szczęśliwy Otoczone troską życie małego Jezusa Jezus jako chłopiec - nauczający Jak przeżywać Wielki Post w rodzinie? Dlaczego Bóg wystawia nas na próbę? Bóg bogaty w miłosierdzie Modlitwa naprawdę jest najważniejsza Święty Kościół grzesznych ludzi Jak przeżywać urlop i wakacje w rodzinie Pieniądze są też ważne, ale nie najważniejsze

Jezus jako chłopiec - nauczający

W Ewangelii według św. Marka czytamy, że Pan Jezus w Kafarnaum "wszedł do synagogi i nauczał. Zdumiewali się Jego nauką; uczył ich bowiem jak ten, który ma władzę... jeden drugiego pytał: Co to jest? Nowa jakaś nauka z mocą?" (Mk 1,21-22.27).

Pan Jezus uczył tego, co usłyszał od Ojca. Jego słowo jest prawdą i miłością. "Niebo i ziemia przeminą, ale słowa Moje nie przeminą" (Mt 24,35). Dziś naucza przez swój Kościół, a szczególnie przez Urząd Nauczycielski Kościoła (papież, wszyscy biskupi w jedności z papieżem): "Kto was słucha, Mnie słucha" - mówił Pan Jezus do Apostołów i ich następców (Łk 10,16).

Nauczanie Pana Jezusa nie było i nie jest dziś przyjmowane z zaufaniem jako prawda i miłość. Widzimy to szczególnie na przykładzie małżeństwa i rodziny. W ostatnim czasie przez znaczną część ludzi wierzących odrzucana jest nauka Kościoła o tzw. zapłodnieniu in vitro. Prawo moralne - także w tej dziedzinie - nie ma wyjątków. Wierzący katolik powinien to prawo przyjąć nie tyle nawet ze względu na podawane argumenty (szczególnie to, że w tej metodzie jest uśmiercanych wiele poczętych dzieci), ale z motywów wiary, ufając Chrystusowi obecnemu w mocy Ducha w swym Kościele.

Prawo stanowione, uchwalone przez parlamenty, winno się zgadzać z naturalnym prawem moralnym. Obowiązkiem posła katolika jest zabiegać o to, by prawo państwowe było jak najlepsze, to znaczy, by jak najskuteczniej broniło życia od poczęcia do naturalnej śmierci. Niezależnie jednak od tego, jakie jest prawo państwowe, człowieka wierzącego obowiązuje prawo moralne, objawione przez Boga i głoszone przez Kościół: uroczyście i oficjalnie przez papieża, biskupów, ich współpracowników księży, diakonów, katechetów duchownych i świeckich.

Głoszenie nowej "nauki z mocą" (w. 27) jest także zadaniem wszystkich świeckich. Wynika to z sakramentu chrztu i bierzmowania. Szczególnie w rodzinie jest potrzebne świadectwo i wychowanie do świadectwa, także w tych sprawach, w których większość wierzących przyjmuje niekatolickie postawy. Potrzebna jest wiedza na ten temat, odwaga i pokora, gdy wiemy, że otoczenie nas upokorzy, a nade wszystko duch modlitwy, wewnętrzne związanie się z Panem Jezusem.

Wciąż aktualne jest wezwanie Psalmisty: "Obyście usłyszeli dzisiaj głos Jego: Nie zatwardzajcie serc waszych" (Ps 95,7-8).

Propozycja postanowienia: Zastanowię się, jaka jest dla mnie najważniejsza zasada moralna i czy jest dobra.

dalej >>

opr. aw/aw