Chcę być szczęśliwy

bp Jan Szkodoń Otoczmy troską życie ISBN: 978-83-61533-95-5 wyd.: Wydawnictwo PETRUS 2010

Wybrane fragmenty Wprowadzenie Chcę być szczęśliwy Otoczone troską życie małego Jezusa Jezus jako chłopiec - nauczający Jak przeżywać Wielki Post w rodzinie? Dlaczego Bóg wystawia nas na próbę? Bóg bogaty w miłosierdzie Modlitwa naprawdę jest najważniejsza Święty Kościół grzesznych ludzi Jak przeżywać urlop i wakacje w rodzinie Pieniądze są też ważne, ale nie najważniejsze

Chcę być szczęśliwy

Dla wielu ludzi celem życia jest osiągnięcie szczęścia w życiu. Żenię się z tą osobą, wychodzę za mąż, aby być szczęśliwym i uszczęśliwić drugiego człowieka" - takie deklaracje składają często młodzi ludzie.

Dla człowieka wierzącego celem życia na ziemi jest szczęście wieczne. Św. Paweł zachęca nas, abyśmy już teraz przeżywali radość: "Zawsze się radujcie" (1 Tes 5,16). Czy można do radości zachęcać? Nie można przecież cieszyć się dlatego, że ktoś nas zachęcił do radości. Apostoł Narodów podaje drogę do przeżywania radości i szczęścia już tu na ziemi. Najpierw zachęca: "nieustannie się módlcie". Nie ma radości i pokoju w sercu bez więzi z Bogiem poprzez modlitwę. "W każdym położeniu dziękujcie" - czytamy w kolejnym wersecie.

Wdzięczność jest owocem radosnego serca, ale i odwrotnie. Jeśli staramy się dziękować Bogu za wszystko, rośnie w nas radość. Wdzięczność wobec Boga wyzwala wdzięczność wobec ludzi. Uczymy się dostrzegać dobro, które zawdzięczamy bliźniemu. Za to dobro dziękujemy, okazując i wyzwalając radość.

"Ducha nie gaście, proroctwa nie lekceważcie" (w. 19). Współpraca z łaską Bożą rodzi radość. Uznanie dobra i zasług u bliźnich również wyzwala i umacnia zgodę, bliskość względem drugiego, zaufanie.

Św. Paweł daje nam też radę: "Unikajcie wszystkiego, co ma choćby pozór zła" (w. 22). Wiemy z doświadczenia, że "pozór zła" rodzi podejrzenie, osłabia zaufanie, przynosi smutek. Roztropność podpowiada, by - szczególnie w rodzinie - unikać tego, co może wydawać się być złem, niechęcią, kłamstwem, obojętnością.

Jesteśmy posłani, by nieść bliźnim pociechę i nadzieję. W małżeństwie i rodzinie dając radość otrzymujemy radość. Prorok Izajasz: "Posłał mnie, głosić dobrą nowinę ubogim, by opatrywać razy serc złamanych" (Iz 61,2). Bóg powołuje i posyła, najbardziej, by nieść duchowe lekarstwo, jakim jest pociecha, zachęta, dobre słowo.

Przykładem postawy wdzięczności jest Matka Najświętsza: "Wielbi dusza moja Pana i raduje się duch mój w Bogu, Zbawcy moim... gdyż wielkie rzeczy uczynił mi Wszechmocny" (Łk 1,46-49). Codziennie dziękujmy Bogu za jego dary. W każdym dniu mamy też wiele okazji, aby dziękować ludziom.

Propozycja postanowienia:: Przy modlitwie wieczornej podziękuję Bogu za miniony dzień. Będę uczył dzieci wdzięczności wobec Boga i wobec ludzi.

dalej >>

opr. aw/aw