„Ja jestem dobrym pasterzem”. Dobry Pasterz, o którym Jezus mówi w dzisiejszej Ewangelii, to najpierw On sam, a później ci wszyscy, którzy wiernie Go naśladują, jak patron dnia dzisiejszego i patron Polski – św. Stanisław, biskup i męczennik. On również „znał swoje owce” i „zależało mu na nich”, dlatego był tak wrażliwy na ludzką krzywdę i biedę. Nie tylko więc – jak piszą kroniki – dzielił się szczodrze tym, co posiadał z potrzebującymi, ale i „bronił swych owiec przed wilkiem”, którym w pewnej chwili okazał się ówczesny władca Polski – Bolesław Śmiały, uciskający swych poddanych, a czasem wręcz wobec nich okrutny.

     „Najemnik opuszcza owce, pasterz nigdy”. Biskup Stanisław miał do wyboru albo tzw. „rację stanu” (i „święty spokój”), albo konflikt z królem (i raczej pewną śmierć). Stanisław nie był najemnikiem nie uciekł więc przed niebezpieczeństwem, tylko stawił wilkowi czoła. Najpierw więc upomniał króla za jego naganne postępowanie, a później, gdy król jego upomnienie zignorował, rzucił na niego klątwę, wykluczając go ze społeczności Kościoła. W tamtym czasie klątwa miała również skutki cywilne, co w przypadku króla oznaczało, że poddani nie musieli mu być posłuszni. Bolesław Stanisławowi tego nie darował i postanowił go zabić.

     „Życie moje oddaję za owce”. Autorytet biskupa Krakowa był już jednak wówczas tak wielki, że nie znalazł się nikt, kto gotów byłby wykonać zamiar króla. Bolesław musiał więc zabić biskupa sam. 11 kwietnia 1079 roku, podczas sprawowania przez Stanisława Najświętszej Ofiary, król ciął go kilkakrotnie mieczem zadając mu śmierć (siedem śladów z tyłu czaszki biskupa potwierdza ten przekaz tradycji). Na wieść o zabójstwie Stanisława, w czasie mszy świętej, u stóp ołtarza, cały naród powstał przeciw władcy, zmuszając go do opuszczenia kraju i udania się na banicję. Dziewięćset lat po tym wydarzeniu, w 1979 roku, przybył na Skałkę, miejsce śmierci św. Stanisława, jego następca na stolicy biskupiej w Krakowie i pierwszy w historii polski papież Jan Paweł II. Dziś, w uroczystość Patrona Polski, módlmy się, przez wstawiennictwo tych dwóch świętych, o dobrych, odważnych i świętych pasterzy, ale i o mądry lud, gotów stanąć w ich obronie i „wysłać na banicję” tych, którzy zabijają mieczem i „słowem złym jak nożem”.