1. Ten tekst jest nie do zrozumienia, jeśli się nie zna tradycji chlebów pokładnych. Kilka słów wyjaśnienia. Chleby pokładne, to po hebrajsku „lehem ha panim”, co można tłumaczyć także jako „chleb obecności”, „chleb oblicza”, „chleb wystawienia”, „chleby ofiarne”. Na złotym stole w przybytku świątyni znajdowało się dwanaście chlebów, które mogły być spożywane tylko przez kapłanów. Ponadto tylko kapłani wypiekali co tydzień nowe chleby, a stare spożywali. Co ciekawe, pieczenie chlebów pokładnych nie naruszało spoczynku szabatu. Do tego faktu Jezus robi aluzję w tekście. Owe „chleby oblicza” nawiązywały do ofiary Melchizedeka. Były tajemniczym znakiem Bożej obecności i Jego troski o dwanaście pokoleń Izraela. Pan Jezus ustanawiając Eucharystię nawiązywał w jakiejś mierze do tej tradycji. Sam nie był formalnie kapłanem, bo nie pochodził z rodu Lewiego, ale podobnie jak król Dawid z rodu Judy. Kluczem są słowa „tu jest coś większego niż świątynia”. Tu, czyli gdzie? W Jezusie. On jest nowym Dawidem, nowym kapłanem, a także nową świątynią. Dla Żydów świątynia była mieszkaniem Boga na ziemi. Jezus daje do zrozumienia, że nowym mieszkaniem Boga jest Jego człowieczeństwo. On sam jest Bożą obecnością. Pan wykorzystuje zaczepne pytanie faryzeuszów, aby wskazać na swoją mesjańską tożsamość i zarazem zapowiedzieć ustanowienie Eucharystii, która stanie się nowym „chlebem oblicza”, nowym chlebem obecności Boga.

2. „Chcę raczej miłosierdzia niż ofiary”. Pan Jezus nie przekreśla prawa Mojżeszowego w imię miłosierdzia, ale wskazuje na priorytet miłosierdzia. Szabat jest dla Boga, ale jest i dla człowieka. Prawdziwy kult Boga nie oznacza lekceważenia ludzkich potrzeb np. głodu. Bywają sytuacje nadzwyczajne, które wymagają wyobraźni miłosierdzia nieopisanej w paragrafach. Owszem czasem konieczny jest post,  wyrzeczenie lub asceza. Ale szabat nie jest dniem postu, ale dniem świętowania. A świętowanie to między innymi ucztowanie. Faryzejskie serce sprowadza całe prawo do zachowania litery, a gubi ducha. Jezus uczy zachowania litery i ducha. Uczy mądrości, która jest zawsze czymś więcej niż tylko wypełnianiem paragrafów.