Istotą Wielkiego Postu jest moje osobiste nawrócenie. Bóg daje nam ten wyjątkowy czas, abyśmy dokonali refleksji nad własnym życiem, postępowaniem i podjęli konkretne kroki do przemiany własnego myślenia. Grecki termin metanoia, który na język polski tłumaczymy jako nawrócenie właściwie oznacza „zmianę myślenia”. A zatem chodzi o wyzbycie się dotychczasowego sposobu wartościowania i przestawienie własnych myśli na zupełnie inne tory. Zaprzestanie myślenia po ludzku, a nauczenia się myślenia i życia wartościami, które pochodzą od Boga, a nie od nas.

Nawrócenie jest procesem, który zaczyna się od refleksji nad własnym postępowaniem. Mogę wejść na drogę nawrócenia wyłącznie wtedy, gdy uznam, że moje dotychczasowe postępowanie było niewłaściwe. Początkiem nawrócenia, a jednocześnie Jego celem jest sam Bóg. To On swoim nawoływaniem może wzbudzić w nas pragnienie porzucenia dotychczasowej drogi, a swoją łaską może nas pociągnąć do siebie. Dlatego słusznie Kościół modli się słowami: „Nawróć nas Panie do siebie, a nawrócimy się do Ciebie”.

Bóg jednak nie może tego dokonać za nas, wbrew naszej woli. Bóg szanuje naszą wolność ponieważ ona jest Jego darem, dlatego nie może nas jej pozbawić. Jednak jeśli tylko zdecydujemy się na nawrócenie, On sam stopniowo będzie nas kształtował na swój obraz i swoje podobieństwo. Będzie to czynił stopniowo i bardzo delikatnie, ponieważ Jemu naprawdę zależy na naszym dobru. Zatem z odwagą podążajmy za Bożym wezwaniem, abyśmy nawróciwszy się mogli osiągnąć zbawienie.