Reakcje na osobę Jezusa Chrystusa bywają różne. Na kartach Ewangelii widzimy zarówno tłumy entuzjastycznie witające Jezusa, jak i tych, w których Jezus wzbudza strach i obawy. Herod należy do tej drugiej grupy. Chce on wprawdzie poznać Jezusa, ale z zupełnie innych motywów niż chęć zbudowania relacji z Nim. Herod traktuje Chrystusa jako zjawisko kulturowo-społeczne, trochę jak jakiś fenomen, który warto poznać dla samego zaspokojenia swojego własnego ego.

Można rzeczywiście patrzeć na Chrystusa jako na fenomen, jakieś zjawisko społeczne, lub nawet jako iluzjonistę, magika, który na naszą prośbę wyciągnie królika z kapelusza. Tak do Jezusa podchodził Herod. A jak ja podchodzę do Jezusa? Czy czasem nie traktuję Go jak kuglarza zaspokajającego moje oczekiwania lub złotą rybkę, która powinna spełniać moje zachcianki?

Czy traktuję Jezusa poważnie, tak jak na to zasługuje? Czy raczej z dystansem, bez jakichś większych emocji, może nawet jest On dla mnie zupełnie obojętny? A może, tak jak Herod, oczekuję jakiś cudów, nadprzyrodzonych zjawisk? Można mieć różny stosunek do Jezusa i Jego Ewangelii, ale tylko poważne i entuzjastyczne przyjęcie Chrystusa i Jego Dobrej Nowiny zapewnia duchowy rozwój i życie wieczne. Czy jestem gotów na zmianę mojego własnego patrzenia na Jezusa? Czy jestem gotów, aby to On kierował moim życiem, a nie odwrotnie?