Kiedy Maryja dowiaduje się, że jej krewna Elżbieta spodziewa się dziecka, nie zważając na to, że sama znalazła się w niełatwej sytuacji – pod je sercem również rozwija się dziecko, a życie jej i jej syna jest zagrożone – mimo to wybiera się w dość niebezpieczną drogę, aby odwiedzić swoją kuzynkę. Nie idzie tam pchana ludzką ciekawością, ale po to, aby usłużyć św. Elżbiecie. 

To co przebija z postawy Maryi to chęć służby drugiemu człowiekowi. Maryja zapomina o sobie, swoich potrzebach, swoich planach, np. o przygotowaniach do ślubu z Józefem – rezygnuje dosłownie z wszystkiego, aby jedynie przyjść z pomocą podeszłym już w latach małżonkom Elżbiecie i Zachariaszowi. 
Spotkanie Maryi i Elżbiety to także spotkanie Chrystusa ze swoim poprzednikiem św. Janem Chrzcicielem, który na głos Maryi podskoczył z radości.

Spotkanie w klimacie miłości nie tylko jest źródłem radości i pokoju, ale także źródłem innych duchowych darów. W innym miejscu Ewangelia wspomina, że w tej chwili Jan został napełniony Duchem Świętym.

Maryja jest tą niezwykłą niewiastą, przez którą na świat przyszedł Chrystus, Źródło wszelkich duchowych darów. Zaprośmy dziś Maryję do naszych domów, do naszych serc. Tam gdzie jest Maryja tam jest Chrystus, tam jest Bóg. Spragnieni duchowych darów prośmy Maryję, aby zamieszkała w naszej codzienności, i aby także w nasze progi przyniosła pełnię darów Ducha Świętego.