Ewangelie często przedstawiają Jezusa w drodze. Różne miejsca, okoliczności i napotkani ludzie – w tym również krytyka ze strony oponentów – są dla Niego okazją do głoszenia słowa Bożego.

Dziś słyszymy, że Jezus pewnego razu „przechodził w szabat pośród zbóż”. Pośród mijanych łanów zbóż rosło ziarno, z którego będzie pochodziła mąka na Chleb. Może także na ten chleb, który Jezus wziął w swoje dłonie podczas Ostatniej Wieczerzy i wypowiedział słowa: "To jest Ciało moje"? Świat, który nas otacza oraz każda chwila naszej codzienności są ważne i mają odniesienie do Eucharystii – źródła i szczytu chrześcijańskiego życia.

Wobec donosu faryzeuszy: „Oto Twoi uczniowie czynią to, czego nie wolno czynić w szabat”, Jezus broni także jego autorów przed wypaczonym myśleniem. Istotą szabatu są bowiem odniesienia osobowe, a nie tylko przepisy prawa. Dzisiejsza historia opisana przez Ewangelistę Mateusza ma nas nauczyć przeżywać szabat. Dla nas jest nim niedziela. W centrum tego czasu powinno być spotkanie z Bogiem, a w konsekwencji także budowanie relacji z bliźnimi i powstrzymanie się od prac niekoniecznych.

„Syn Człowieczy jest Panem szabatu”. On przez Eucharystię przeprowadza nas z niewoli do wolności dzieci Bożych, z wąskich schematów myślenia do wyobraźni miłosierdzia, z postawy potępienia do wdzięczności za Bożą opiekę. Warto już dzisiaj zaplanować spotkanie z Nim w najbliższą niedzielę.