Giovanni Battista Crespi,
 Św. Grzegorz wprowadza
 do nieba duszę mnicha

Świętych obcowanie

Na pierwszy plan obrazu wysuwa się czyściec; natłok postaci jest w pełni zgodny z duchem manieryzmu. Ale w gąszczu przerażenia ukazuje się anioł, obejmujący jedną z cierpiących dusz, aby ją wyprowadzić do nieba. Ten akt jest bezpośrednim skutkiem odprawianej Mszy św. (po lewej stronie) i zanoszonych modlitw. Nad całością akcji góruje otwarte niebo, w którym znajdują się ci, którzy już dostąpili zaszczytu oglądania Boga i wstawiają się za nami.

Tak został przedstawiony wzajemny wpływ wszystkich członków Kościoła na siebie: pielgrzymów — żyjących, oczyszczających się oraz świętych, złączonych w nadprzyrodzonej wspólnocie Ludu Bożego. Dzięki temu wszyscy uczestniczą w dobrach duchowych: w wierze (przekazywanej od Apostołów), w sakramentach (ich owocach; szczególnie Eucharystii) i modlitwach (żyjących za zmarłych, świętych za żyjącymi i oczyszczającymi się), w charyzmatach (dawanych jednostce ku pożytkowi wszystkich), w miłości i dobrach doczesnych.

Wszystkie omawiane obrazy

opr. ab/ab