6
grudnia
wtorek
Dzień Powszedni albo wspomnienie św. Mikołaja, biskupa
Rok liturgiczny: A/I
Pierwsze czytanie:
Iz 40, 1-11
Psalm responsoryjny:
Ps 96 (95), 1-2. 3 i 10ac. 11-12. 13 (R.: por. Iz 40, 10a)
Ewangelia:
Mt 18, 12-14

Patroni:

  • św. Mikołaj,
  • św. Asella,
  • św. Dionizja, Majoricus i towarz. ,
  • św. Obitius,
  • bł. Piotr Pascual,
  • bł. Alojzja Maria Frias Canizares

Pierwsze czytanie

Iz 40, 1-11
Czytanie z Księgi proroka Izajasza

«Pocieszajcie, pocieszajcie mój lud!» – mówi wasz Bóg.

«Przemawiajcie do serca Jeruzalem i wołajcie do niego, że czas jego służby się skończył, że nieprawość jego odpokutowana, bo odebrało z ręki Pana karę w dwójnasób za wszystkie swe grzechy».

Głos się rozlega: «Drogę Panu przygotujcie na pustyni, wyrównajcie na pustkowiu gościniec dla naszego Boga! Niech się podniosą wszystkie doliny, a wszystkie góry i pagórki obniżą; równiną niechaj się staną urwiska, a strome zbocza niziną. Wtedy się chwała Pańska objawi, razem ją każdy człowiek zobaczy, bo usta Pańskie to powiedziały».

Głos się odzywa: «Wołaj!» – i rzekłem: «Co mam wołać?» – «Wszelkie ciało jest jak trawa, a cały wdzięk jego – jak polnego kwiatu. Trawa usycha, więdnie kwiat, gdy na nie wiatr Pana powieje. Prawdziwie, trawą jest naród. Trawa usycha, więdnie kwiat, lecz słowo Boga naszego trwa na wieki».

Wstąp na wysoką górę, zwiastunko dobrej nowiny na Syjonie! Podnieś mocno twój głos, zwiastunko dobrej nowiny w Jeruzalem! Podnieś głos, nie bój się! Powiedz miastom judzkim: «Oto wasz Bóg! Oto Pan Bóg przychodzi z mocą i ramię Jego dzierży władzę. Oto Jego nagroda z Nim idzie i przed Nim Jego zapłata. Podobnie jak pasterz pasie on swą trzodę, gromadzi ją swoim ramieniem, jagnięta nosi na swej piersi, owce karmiące prowadzi łagodnie».

Psalm responsoryjny

Ps 96 (95), 1-2. 3 i 10ac. 11-12. 13 (R.: por. Iz 40, 10a)
Oto nasz Pan Bóg przyjdzie z wielką mocą

Śpiewajcie Panu pieśń nową, *
śpiewaj Panu, ziemio cała.
Śpiewajcie Panu, sławcie Jego imię, *
każdego dnia głoście Jego zbawienie.

Oto nasz Pan Bóg przyjdzie z wielką mocą

Głoście Jego chwałę wśród wszystkich narodów, *
rozgłaszajcie Jego cuda pośród wszystkich ludów.
Głoście wśród ludów, że Pan jest królem, *
będzie sprawiedliwie sądził ludy.

Oto nasz Pan Bóg przyjdzie z wielką mocą

Niech się radują niebiosa i ziemia weseli, *
niech szumi morze i wszystko, co je napełnia.
Niech się cieszą pola i wszystko, co na nich rośnie, *
niech wszystkie drzewa w lasach wykrzykują z radości.

Oto nasz Pan Bóg przyjdzie z wielką mocą

Przed obliczem Pana, który już się zbliża, *
który już się zbliża, by osądzić ziemię.
On będzie sądził świat sprawiedliwie, *
a ludy według swej prawdy.

Oto nasz Pan Bóg przyjdzie z wielką mocą

Werset przed Ewangelią (Alleluja)

Alleluja, alleluja, alleluja

Blisko jest dzień Pana,
oto przyjdzie, aby nas zbawić.

Alleluja, alleluja, alleluja

Ewangelia

Mt 18, 12-14
Słowa Ewangelii według Świętego Mateusza

Jezus powiedział do swoich uczniów:

«Jak wam się zdaje? Jeśli ktoś posiada sto owiec i zabłąka się jedna z nich, to czy nie zostawi dziewięćdziesięciu dziewięciu na górach i nie pójdzie szukać tej, która się błąka? A jeśli mu się uda ją odnaleźć, zaprawdę, powiadam wam: cieszy się nią bardziej niż dziewięćdziesięciu dziewięciu tymi, które się nie zabłąkały.

Tak też nie jest wolą ojca waszego, który jest w niebie, żeby zginęło nawet jedno z tych małych».

Jeżeli chcesz, aby codzienne czytania były dostępne na Twojej stronie, umieść w niej następujący kod:

Wybierz dzień:

Boska kalkulacja

ks. Janusz Chyła ks. Janusz Chyła

Boska kalkulacja   Pixabay.com, CC0

Odpowiedź na pytanie Jezusa z dzisiejszej Ewangelii, które wydaje się retorycznym: „Jak wam się zdaje? Jeśli ktoś posiada sto owiec i zabłąka się jedna z nich, to czy nie zostawi dziewięćdziesięciu dziewięciu na górach i nie pójdzie szukać tej, która się błąka?” – nie jest jednak oczywista. Kalkulacja ryzyka pozostawienia dziewięćdziesięciu dziewięciu owiec bez opieki, może prowadzić do skazania zagubionej owcy na straty.

Bilans możliwych strat i zysków skłania do refleksji, że pod nieobecność pasterza, owce będą narażone na atak wilka, a gwarancji, co do odnalezienia zagubionej owcy nikt nie może dać. Dla Pasterza jakim jest Jezus Chrystus nie jesteśmy jednostkami statystycznymi. On w nas widzi umiłowane dzieci, a dla nich zawsze warto zaryzykować. Szuka więc każdej owcy.

Oddalenie owcy od stada, nie jest tylko dramatem Pasterza, ale także pozostałych owiec. Odejście od Kościoła jest bowiem raną zadaną całej wspólnocie, także wówczas, gdy wspólnota - a my w niej - tego nie widzi i nie odczuwa.

Aby zagubiona owca pozwoliła Pasterzowi wziąć się na ramiona, musi wcześniej odkryć, że zawsze była w jego sercu. Niektórym owcom wydaje się, że nigdy nie oddaliły się od Pasterza i stada. To niebezpieczna postawa grożąca życiem w iluzji. Najlepszym kandydatem na pasterza jest ten, kto wie, co znaczy być zagubioną i zarazem odnalezioną owcą.