Ziarno, aby skiełkowało, wyrosło i wydało plon potrzebuje odpowiedniego podłoża i dogodnych warunków. Tak też jest ze słowem Bożym. Nie wydaje ono polonu w miejscach przypadkowych i bez stosownej pielęgnacji. Odpowiednim dla niego środowiskiem jest człowiek.

Ziarno, słowo i człowiek wzajemnie siebie potrzebują. Słowo bez człowieka nie wyda plonu, a człowiek bez słowa skazany jest na niebyt. I choć siła ziarna i słowa kryje się pod pozorna słabością, mają one w sobie ogromny potencjał życia.

Żniwa muszą być poprzedzone zasiewem. Chrystus – Boski Siewca, nie sieje ziarna punktowo, jedynie w miejscach gwarantujących pozytywny efekt. Dobrze zna glebę, na którą pada ziarno. Siejąc rozrzutnie, wciąż daje szansę skalistym, płytkim i zachwaszczonym sercom. Jest gotów marnotrawić ziarno siejąc je z nadzieją także w miejscach niesprzyjających, które mogą ulec przemianie i ostatecznie posiane ziarno nie będzie zmarnowane.

Ziarno królestwa Bożego jest materiałem siewnym najwyższej jakości, choć plon jest zróżnicowany. Zależy on od żyzności gleby, warunków wzrostu i zabiegów pielęgnacyjnych. Aby podczas ostatecznych żniw ziarno przyniosło obfity plon, już dzisiaj potrzebuje naszej systematycznej pielęgnacji.