Jezus, mówiąc w przypowieściach o Bożym królestwie, używa wielu porównań. Każde z nich wnosi coś nowego, a jednocześnie żadne nie wyczerpuje bogactwa rzeczywistości, do której się odnosi. Porównania te są bowiem zaczerpnięte ze spraw doczesnych, a odnoszą się do wiecznych.

Dzisiaj słyszymy przypowieść o ziarnie gorczycy i zaczynie używanym do wypieku chleba. Łączy je niepozorny wygląd przy jednoczesnej ogromnej sile wzrostu. W obu też przypadkach mamy do czynienia ze współpracą ze strony człowieka – posianiem ziarna i włożeniem zaczynu do męki.

Ziarno, kiedy przekształci się w drzewo, daje schronienie „ptakom podniebnym”. Zaczyn, kiedy połączy się z mąką, tworząc ciasto, a następnie chleb, staje się pokarmem.

W porównaniach użytych przez Jezusa mamy do czynienia z zaspokojeniem dwóch podstawowych potrzeb człowieka. Są nimi posiadanie domu i pokarmu. Za tymi ziemskimi potrzebami kryją się tęsknoty, które ostatecznie tylko Bóg może zaspokoić. Jego królestwo to dom nie ręką ludzką uczyniony i pokarm, który syci także duchowo.