30
listopada
środa
Święto św. Andrzeja, apostoła
Rok liturgiczny: A/I
Pierwsze czytanie:
Iz 49, 1-6
Psalm responsoryjny:
Ps 19, 2-3. 4-5ab (R.: 5a)
Drugie czytanie:
Rz 10, 9-18
Werset przed Ewangelią:
Mt 4, 19
Ewangelia:
Mt 4, 18-22

Patroni:

  • św. Andrzej,
  • św. Mirocles,
  • św. Tugdual Pabu,
  • bł. Jan z Vercelli,
  • bł. Fryderyk Ratisbon,
  • św. Cuthbertus Mayne,
  • bł. Aleksander Crow,
  • bł. Michał Ruedas Mejías i 6 towarz.,
  • bł. Józef Otín Aquilé,
  • bł. Ludwik Roch Gientyngier

Pierwsze czytanie

Iz 49, 1-6
Czytanie z Księgi proroka Izajasza

Wyspy, posłuchajcie Mnie! Ludy najdalsze, uważajcie! Powołał Mnie Pan już z łona mej matki, od jej wnętrzności wspomniał moje imię. Ostrym mieczem uczynił me usta, w cieniu swej ręki Mnie ukrył. Uczynił ze mnie strzałę zaostrzoną, utaił mnie w swoim kołczanie. I rzekł mi: «Tyś Sługą moim, w tobie się rozsławię».

Ja zaś mówiłem: «Próżno się trudziłem, na darmo i na nic zużyłem me siły. Lecz moje prawo jest u Pana i moja nagroda u Boga mego. Wsławiłem się w oczach Pana, Bóg mój stał się moją siłą».

A teraz przemówił Pan, który mnie ukształtował od urodzenia na swego Sługę, bym nawrócił do Niego Jakuba i zgromadził Mu Izraela.

I rzekł mi: «To zbyt mało, iż jesteś mi sługą dla podźwignięcia pokoleń Jakuba i sprowadzenia ocalałych z Izraela. Ustanowię cię światłością dla pogan, aby moje zbawienie dotarło aż do krańców ziemi».

[W kościołach, w których nie obchodzi się uroczystości, przed Ewangelią jest jedno czytanie.]

Psalm responsoryjny

Ps 19, 2-3. 4-5ab (R.: 5a)
Po całej ziemi ich głos się rozchodzi

Niebiosa głoszą chwałę Boga, *
dzieło rąk Jego obwieszcza nieboskłon.
Dzień opowiada dniowi, *
noc nocy przekazuje wiadomość.

Po całej ziemi ich głos się rozchodzi

Nie są to słowa ani nie jest to mowa, *
których by dźwięku nie usłyszano:
Ich głos się rozchodzi po całej ziemi, *
ich słowa aż po krańce ziemi.

Po całej ziemi ich głos się rozchodzi

Drugie czytanie

Rz 10, 9-18
Czytanie z Listu świętego Pawła Apostoła do Rzymian

Jeżeli ustami swoimi wyznasz, że Jezus jest Panem, i w sercu swoim uwierzysz, że Bóg Go wskrzesił z martwych, osiągniesz zbawienie. Bo sercem przyjęta wiara prowadzi do usprawiedliwienia, a wyznawanie jej ustami do zbawienia.

Wszak mówi Pismo: «Żaden, kto wierzy w Niego, nie będzie zawstydzony».

Nie ma już różnicy między Żydem a Grekiem. Jeden jest bowiem Pan wszystkich. On to rozdziela swe bogactwa wszystkim, którzy Go wzywają. «Albowiem każdy, kto wezwie imienia Pańskiego, będzie zbawiony».

Jakże więc mieli wzywać Tego, w którego nie uwierzyli? Jakże mieli uwierzyć w Tego, którego nie słyszeli? Jakże mieli usłyszeć, gdy im nikt nie głosił? Jakże mogliby im głosić, jeśliby nie zostali posłani? Jak to jest napisane: «Jak piękne stopy tych, którzy zwiastują dobrą nowinę».

Ale nie wszyscy dali posłuch Ewangelii. Izajasz bowiem mówi: «Panie, któż uwierzył temu, co od nas posłyszał?» Przeto wiara rodzi się z tego, co się słyszy, tym zaś, co się słyszy, jest słowo Chrystusa.

Pytam więc: Czy może nie słyszeli? Ależ tak: «Po całej ziemi rozszedł się ich głos, aż na krańce świata ich słowa».

Werset przed Ewangelią (Alleluja)

Mt 4, 19
Alleluja, alleluja, alleluja

Pójdźcie za Mną,
a uczynię Was rybakami ludzi.

Alleluja, alleluja, alleluja

Ewangelia

Mt 4, 18-22
Słowa Ewangelii według Świętego Mateusza

Przechodząc obok Jeziora Galilejskiego, Jezus ujrzał dwóch braci: Szymona, zwanego Piotrem, i brata jego, Andrzeja, jak zarzucali sieć w jezioro; byli bowiem rybakami. I rzekł do nich: «Pójdźcie za Mną, a uczynię was rybakami ludzi». Oni natychmiast, zostawiwszy sieci, poszli za Nim. A idąc stamtąd dalej, ujrzał innych dwóch braci: Jakuba, syna Zebedeusza, i brata jego, Jana, jak z ojcem swym Zebedeuszem naprawiali w łodzi swe sieci. Ich też powołał. A oni natychmiast zostawili łódź i ojca i poszli za Nim.

Jeżeli chcesz, aby codzienne czytania były dostępne na Twojej stronie, umieść w niej następujący kod:

Wybierz dzień:

Nowy początek życia

ks. Przemysław Krakowczyk ks. Przemysław Krakowczyk

Św. Andrzej   Św. Andrzej
falco / Pixabay

Według relacji św. Mateusza dwoma pierwszymi uczniami, których powołał Jezus byli Piotr i jego brat Andrzej. Dziś w liturgii wspominamy św. Andrzeja Apostoła, a Kościół daje nam do medytacji fragment opowiadający o powołaniu pierwszych uczniów. To wydarzenie było nowym początkiem życia przyszłych Apostołów. Decyzja pozostawienia wszystkiego i pójścia za nauczycielem z Nazaretu była decyzją, która odmieniła ich historię.

Jak każda decyzja tak i ta, wiązała się z pewnym ryzykiem, a następnie z gotowością ponoszenia konsekwencji swojej decyzji. Ani Piotr, ani Andrzej, ani żaden z pozostałych Apostołów i uczniów Chrystusa nie mógł przewidzieć, dokąd ich zaprowadzi to ryzykowne posunięcie. Aby na głos wędrownego nauczyciela „Pójdźcie za Mną, a uczynię was rybakami ludzi” - porzucić wszystko i natychmiast wyruszyć w drogę, trzeba mieś wielką ufność względem Niego i zobaczyć w Nim kogoś więcej niż tylko wędrownego nauczyciela.

Jezus w ten lub podobny sposób odmienił miliony ludzkich historii. Ci, którzy mu zaufali są w drodze albo już odnaleźli swoją drogocenną perłę. Święci bracia Piotr i Andrzej już radują się przebywaniem w królestwie Bożym. My jeszcze jesteśmy w drodze, ale już żyjemy nadzieją życia wiecznego, a mając tak wielkich orędowników w Niebie możemy z odwagą stawiać kolejne kroki na drodze zbawienia.