Pan Jezus przywołuje dziecko, aby dać je jako przykład kogoś, kto wydaje się mało znaczący w opinii ludzi, ale dla Boga jest wielki. Nie chodzi jednak tylko o dzieci w znaczeniu wieku, tylko o wszystkich, którzy wydają się nieznaczący, ale traktują Boga jako ojca. Co więcej, każdy z nas może „stać się jak dziecko”, bez względu na to, ile znaczy w świecie doczesnym. Bóg nie porównuje i nie wartościuje swoich ukochanych stworzeń. Każdy człowiek ma dla Niego godność, czyli jego wartość jest nieprzeliczalna. Tak rozumie godność osoby ludzkiej tradycja Kościoła. Czyni to na podstawie Objawienia, w tym słów Pana z dzisiejszej Ewangelii. 

Gdy to rozumiemy, rozumiemy też ostrzeżenie: Baczcie, żebyście nie gardzili żadnym z tych małych… Warto zatrzymać się przy argumencie, który daje Nauczyciel. Co jest znakiem godności owych „małych” i w ogóle wszystkich ludzi? Opieka aniołów. Aniołowie to istoty doskonalsze niż ludzie. Są wolne i rozumne, ich wola jest niewzruszona i całkowicie skierowana ku Bogu, ich intelekt potężniejszy od naszego. Nie mają ciała i nie podlegają ograniczeniom świata materialnego. Są w pełni wolne i w pełni posłuszne Bogu, zawsze blisko Niego i na Jego wezwanie. I oto te doskonałe istoty służą człowiekowi. Oczywiście, nie są chłopcami na posyłki, strzegą człowieka, na rozkaz samego Boga. Służą jednak człowiekowi. Potężny duch ma misję opieki nad konkretnym człowiekiem, strzegąc go przede wszystkim przed złem wyrządzanym przez demony, istoty tak samo doskonałe, anioły, które na zawsze odwróciły się od Boga.

Każdy człowiek ma swojego anioła. Dziecko w łonie matki, dziecko z wadami genetycznymi, człowiek przykuty nieuleczalną chorobą do łóżka, nędzarz, bezdomny i tyle innych, uznanych za niepotrzebnych czy wręcz przeszkadzających. Swoich aniołów stróży mają także ludzie, którzy na własne życzenie podeptali swoją godność. Bywa, że rozpaczliwie próbują podnieść swe notowania w oczach innych, krzywdząc ich i wyzyskują. To sytuacja tragiczniejsza niż bezdomnego alkoholika. Ale i tacy też wciąż zachowują godność ludzką, a ich aniołowie wpatrują się w oblicze Boga. I proszą o miłosierdzie dla podopiecznego. 

Nie tylko dzieci są „małe”. Ale Pan Jezus przywołał dziecko. Dziś coraz częściej dzieci, których jest coraz mniej, są hołubione i „zaopiekowanie” przez dorosłych w taki sposób, że nie uczą się samodzielności ani odpowiedzialności za innych. Ta często pod hasłem „dziecku się należy” wychowujemy (nie tylko rodzice) nieszczęśliwych egocentryków. Na pewno nie o takim szacunku mówi Pan Jezus. Czasem właśnie postawienie dziecku wymagań jest znakiem szacunku wobec jego godności. Tym niemniej, obok dzieci którym brakuje tylko ptasiego mleka i wychowania, są dzieci, którym próbuje odebrać się godność od chwili poczęcia. Jeśli o tym, od kiedy człowiekowi przysługuje godność miałby decydować parlament, minister, komisja profesorów medycyny czy prawa, stowarzyszenie na rzecz czegoś tam, czy milionerzy z biznesu aborcyjnego, to znaczy, że ci najmniejsi się nie liczą. Owszem, możemy starać się odpowiedzieć na pytanie kim dokładnie jest człowiek i o tym rozmawiać. Niestety, w debatach bioetycznych bardzo często argumentem nie jest to kim jest człowiek, ale co jest użyteczne i wygodne. Dla tych, którzy są silni. 

A tymczasem aniołowie ich, i mój również, wpatrują się w oblicze Boga. Przypominają mi o mojej godności i godności każdego z moich bliźnich.