Na ucztę weselną nie zaprasza się osób przypadkowych, ale bardzo starannie wybiera się gości spośród potencjalnych kandydatów. Ktoś, kto przychodzi na wesele, nie jest ubrany byle jak, a jeżeli czasem tak się zdarza, to jest to raczej wyraz ekstrawagancji, niż braku taktu. Wesele jest wydarzeniem jednorazowym i wyjątkowym, trudno sobie wyobrazić, by ktoś zapraszany prosił gospodarza o zmianę terminu zaślubin, ponieważ wyznaczony termin jemu nie pasuje.

Zaproszenie na taką uroczystość jest wyróżnieniem. Obraz uczty weselnej jest starotestamentalnym symbolem uczty mesjańskiej, czyli ostatecznego zbawienia, a więc uszczęśliwienia człowieka w Bożym Królestwie. W tym świetle postawy zaproszonych na ucztę  nabierają jeszcze bardziej dramatycznych rysów: wybrali bowiem inne zajęcia – być może użyteczne, ale nieporównywalne z tym, co przez swój wybór stracili. Wybrali troskę o pomnażanie swojego dobrostanu, a nawet zademonstrowali niezrozumiałą, brutalną agresję w odpowiedzi na zaproszenie króla. Okazali się – jak mówi Jezus – niegodni dobra, którym ich chciano obdarzyć. Dokonali fałszywego wyboru, nie rozróżniając wartości bezcennych od tych mniejszej rangi, mieszając w bezmyślnym zapamiętaniu dobro ze złem.

Całe nasze życie jest sztuką wyboru wśród różnorodnych propozycji tego, co naprawdę dobre i ważne. Każdy wybór wiąże się nieuchronnie z odrzuceniem pozostałych możliwości lub nawet z rezygnacją z nich. Dlatego sztuka właściwego wyboru zawiera w sobie umiejętność odróżniania wśród wielu ofert tych, które są pociągające i krzykliwe, ale bezwartościowe, a nawet szkodliwe, od tych, którym czasami może brakować zewnętrznej atrakcyjności, a dopiero po bliższym przyjrzeniu lub też po upływie czasu ukazuje się ich ogromna wartość.   

Każdy nasz świadomy i wolny wybór niesie ze sobą skutki zewnętrzne, przynosi korzyści albo straty,  ale ma jeszcze jeden istotny wymiar, o którym często zapominamy: zmienia i kształtuje nas samych. Wybierane dobro, chociaż nie przynosi natychmiastowych efektów, zawsze uszlachetnia serce; wybrane zło, nawet gdy je bagatelizujemy lub ukrywamy w tajemnicy, niszczy nas wewnętrznie. Zły charakter człowieka nie rodzi się nagle, ale jest konsekwencją wielokrotnie ponawianych błędnych wyborów. Dotyczy to wszystkiego, na co mamy wpływ, chociażby niewielki, jak to ma miejsce także w przypadku naszego oddziaływania na życie społeczne i polityczne. Zawsze powinniśmy wybierać dobro.