W tle przypowieści o Królestwie Niebieskim jako spotkaniu pana młodego z pannami oczekującymi jego nadejścia jest miłość. Uczta weselna jest jej zwieńczeniem. Zaproszenie do udziału w uczcie, jest powszechne. Dla każdego jest przygotowane miejsce. Nie trzeba więc o nie konkurować. Niezbędna jest jednak gotowość, aby miejsce to w odpowiednim momencie zająć.

Miłość się nie starzeje. Jeśli jest prawdziwa, to nie dotyczy jej termin ważności. I dlatego nauczanie Pana Jezusa wciąż pozostanie aktualne. Przemianie – w naszych czasach coraz szybszej – ulega techniczna otoczka życia. Natomiast nie zmienia się serce spragnione miłości. Podstawą całej rzeczywistości jest relacja – stwórcza i zbawcza miłość Boga do nas. Od przyjęcia tej miłości i odpowiedź na nią zależy sens życia.     

Każdy osobiście musi się przygotować na przyjęcie zaproszenia pana młodego, aby zasiąść z nim do stołu. Nikt nas nie wyręczy z troski o oliwę do lamp. Także my nie możemy za innych tej oliwy zgromadzić. 

„Czuwajcie więc, bo nie znacie dnia ani godziny”. W tych słowach Pana Jezusa jest zawarta zachęta do otwartości na zaskoczenie. Miłość się nie męczy, nie nudzi, nie starzeje. Sama myśl o spotkaniu z osobą kochaną, skutkuje radością. Niech więc również dzisiaj towarzyszy nam wrażliwość na Boże znaki, która nie wynika z lęku, ale z miłości.