O wyborze dwunastu apostołów opowiadają Mateusz, Marek i Łukasz. Pierwszy z ewangelistów ma szczególne upodobanie do liczb. Jako poborca podatkowy znał się na nich, a jako ewangelista kojarzył z nimi znaczące treści. Liczba dwanaście pojawia się na początku jego opowiadania o wyborze apostołów. U Marka i Łukasza jest wzmiankowana dopiero w kolejnych zdaniach tej narracji. Ponadto tylko Mateusz zestawia imiona apostołów w pary. Jakie znaczenie ma liczba dwanaście? Jaki jest sens wymieniania apostołów po dwóch?

Odpowiedź na pierwsze pytanie łączy się z pewnym paradoksem. Bezpośrednio przed opowiadaniem o wyborze apostołów Mateusz mówi o litości Jezusa nad tłumami z powodu tego, że są zagubione jak owce bez pasterza. Wtedy zaraz apeluje do uczniów: „Żniwo wprawdzie wielkie, ale robotników mało. Proście Pana żniwa, żeby posłał robotników na swoje żniwo”. Czy liczba dwunastu posyłanych jest adekwatna do wielkich potrzeb? W sensie materialnym na pewno nie! Można narzekać na małą liczbę powołań, na ich kryzys już wtedy…

Podobne rozczarowanie może budzić dysproporcja z początków dziejów ludu Bożego. Z jednej strony, Abraham otrzymuje od Boga obietnicę licznego potomstwa, które ma stać się wielkim narodem. Z drugiej strony, potomkowie patriarchy nie stają się tak dużym narodem jak ludy tworzące potężne państwa starożytnego Wschodu: Egipt, Asyrię, Babilonię czy Persję. Wielkość potomstwa patriarchy nie polega na materialnej liczebności. Sens wielkości jest oddany w tym przypadku też przez liczbę dwanaście. Obietnica dana Abrahamowi zaczyna realizować się w historii dwunastu synów Jakuba i dwunastu pokoleń Izraela. Jeśli ta obietnica nie spełnia całkowicie, to dzieje się tak z powodu podziałów – najpierw wśród synów Jakuba, a potem rozdarcia między pokoleniami Izraela.

Już w starożytności liczba dwanaście symbolizowała wielkość jako iloczyn trójki i czwórki, analogicznie do siódemki – sumy tych dwóch liczb. Z tym, że siedem przedstawiało wzajemne dopełnienie różnych części – na przykład nieba (jego trzy wymiary) i ziemi (jej cztery strony). Natomiast dwunastka symbolizowała pełnię w sensie zjednoczenia wszystkich składowych.

Jedność symbolizowana przez liczbę dwanaście jest zatem sprawą fundamentalną dla wiarygodności apostołów oraz skuteczności ich działalności. Aby to podkreślić, Mateusz łączy w wykazie ich imiona w pary. Jezus będzie ich wysyłał po dwóch. Tylko w ten sposób mogą odchodzić od Niego. Tylko tak mogą pozostawać na wspólnej drodze. Ich zadaniem nie jest przedstawianie przez każdego osobno jakichś swoich przekonań czy dzielenie się indywidualnymi doświadczeniami. Ich misją jest zgodne świadectwo o Jezusie Chrystusie i jednomyślne przekazywanie Jego nauki.

Miejsce dwóch imion apostołów jest stałe w ewangelicznych wykazach: pierwszego i ostatniego. Sens ich pozycji wyjaśnia się w świetle znaczenia liczb dwanaście i dwa. Judasz odejdzie od Jezusa pojedynczo i z własnym planem. Tak samo w pojedynkę będzie później próbował zatrzeć swoją zdradę przed Jego przeciwnikami. Pierwsze działanie będzie początkiem zguby, zaś drugie nie ocali przed nią. Kto odchodzi od Jezusa jak Judasz, może jednak powrócić do Pana, jak to uczynił pierwszy z apostołów, który też się oddalił i upadł, ale został odnaleziony i podniesiony, gdy znowu znalazł się przy Nim razem z innymi.