Setnik z dzisiejszej Ewangelii ma dobre rozeznanie spraw Bożych i ludzkich. Wierzy w moc Jezusa, a jednocześnie zna własne ograniczenia oraz wie, że jego sługa potrzebuje pomocy. Te trzy czynniki dodają mu odwagi, aby podejść do Jezusa i powiedzieć: „Panie, sługa mój leży w domu sparaliżowany i bardzo cierpi”. Ta informacja zostaje odczytana jako prośba o interwencję.

Jezus będąc przewodnikiem pozwala innym się prowadzić – „Przyjdę i uzdrowię go”. Jak wielka pokora musiała być w setniku, skoro kierowało nim przeświadczenie, że nie ma prawa gościć Jezusa w domu. Wielki duchowo człowiek zna swoje ograniczenia. Człowiek mały zna ograniczenia jedynie innych. Skutkiem wiary setnika jest uzdrowienie jego sługi „na odległość”.

Słowa setnika: „Panie, nie jestem godzien, abyś wszedł pod dach mój, ale powiedz tylko słowo, a mój sługa odzyska zdrowie” w nieco zmienionej formie powtarzamy podczas każdej Mszy świętej.

Kolejne dzisiejsze uzdrowienie dotyczy teściowej Piotra. Znamienne, że uzdrowienie skłania do służby. Spotkanie z Jezusem i przyjęcie Jego łaski prowadzi do spotkania z drugim człowiekiem i niesienia mu pomocy.