Bóg nie patrzy na nas przez pryzmat naszej majętności, wykształcenia, elokwencji lub kwalifikacji zawodowych, a jedynie przez pryzmat swojego ojcowskiego serca.

Dla Niego, niezależnie od tego, ile mamy lat, wciąż pozostajemy dziećmi. On też nikogo nie wyklucza ze swojego Królestwa. Wychodzi na spotkanie wszystkich, a zwłaszcza tych, którzy są zdani na pomoc innych.

W dzisiejszej Ewangelii – która jest jedną z najkrótszych w ciągu roku liturgicznego – Jezus uczy postawy otwartości wobec dzieci, które do Niego przynoszono. W słowach: „Dopuśćcie dzieci i nie przeszkadzajcie im przyjść do Mnie; do takich bowiem należy królestwo niebieskie”, możemy odczytać zachętę, aby chrzcić dzieci. Decyzją rodziców i chrzestnych są one nie tyle wpisane do parafialnej księgi, ile w serce Boga.

Z nauki Jezusa płynie także wniosek do zastosowania w duszpasterstwie, który jest parafrazą zasady stosowanej w medycynie – po pierwsze, nie przeszkadzać ludziom w zbliżaniu się do Jezusa.